Jagers zijn slappe lullen. Ik ben een slappe lul.

Dat is, hoe ik erover denk.

Gekleed in schutkleuren wanen ze zich Rambo die door de jungle dwaalt, op zoek naar groot wild. Belachelijk genoeg staan ze vaak met 30 rond een bosje van 100 vierkante meter lomp te zijn en de opgejaagde dieren neer te maaien alsof het levende kleiduiven zijn. Jagers, net zoals (sport)vissers mogen van mij eens een suspension of 10 ondergaan, liefst aan hun gezicht. En een dagje of 2 blijven hangen, dat mag ook, of net zo lang tot hun vel doorscheurt. Daarna wat stampen op hun domme muil en een weekje zonder eten en drinken. Dan terug vrijlaten - misschien dat ze nog thuis geraken. Misschien niet. Ze hebben niks te klagen want het was maar voor de fun (voor mijn fun).

Ik zeg dit nu wel, maar ik zou het niet aankunnen, een medemens (of eender levend wezen) dit aandoen zonder me jarenlang slecht te voelen, zonder het vreselijke schuldgevoel dat zich vaak van me meester maakt. Gisteren nog zag ik een meeuw stappen, ik denk dat er iets was met zijn vleugel (misschien ook niet?). Wat kon ik doen. Erop afstappen en het dier wegjagen (het was al hard aan het weglopen toen ik dichter kwam). Het dier proberen voedsel geven... of proberen vangen en in een doos proppen (eerst thuiswaarts om een doos.. ik heb er geen die groot genoeg is), naar het vogelopvangcentrum brengen. Ik heb het niet gedaan. Ik ben naar huis gestapt met mijn kop in de grond, mezelf hatend voor elke stap die ik verder wegzette zonder omkijken. 'Hij zal het wel redden, hij ziet er fris en fit uit, het zal wel niks zijn, hij zit zich nog te wassen, zijn veren stralen en zijn mooi wit...'

Ben ik dan niets beter dan de mensen die moorddadig omgaan met dieren, die varkens doorboren, koeien onteren, primaten tergend langzaam doodpesten en dassen doodslaan zonder schuldgevoel. Vreselijk. 

Brullen en schreeuwen zou ik moeten doen tegen iedereen die ik naar duiven zie schoppen, tegen iedere randdebiel die beweert dat vlees eten normaal is en de massamoord op miljarden dieren minimaliseert en als triviaal beschouwd. Ik zou hun ogen er moeten uitkrabben met vuile strontnagels zodat hun hersenen langzaam weggevreten worden door mijn aarsbacteriën in hun door mij half ingeslagen schedels. Ik sla hen niet dood, ik laat hen nog een beetje leven... Ze mogen ook eens wat afzien.

Niks van bovenstaande doe ik. Niks.