Toen in 1992 de clip bij het nummer Sexy M.F. van Prince uitkwam was ik te jong om de turbulentie te voelen die vast en zeker voelbaar moet geweest zijn op de sociale media en het internet in het algemeen. Alle servers moeten wel zwaar overbelast geweest zijn toen. Schandalig.
De clip lijkt plots weer heel eigentijds. Behalve Elvis heeft niemand ooit zo met zijn kruis gestampt - tot nu Miley Cirus de annalen ingaat als nieuw meest hoerige jongk aller tijden.
Wat ik niet begrijp is dat dergelijke zaken (namaakseks dus) nog als shockerend - en dùs als entertainment - worden ervaren. Lady Gaga sloeg de bal mis. Rihanna sloeg de bal mis. Miley slaat de bal mis. Ieder vrouwelijke popster slaat de bal (ongetwijfeld onder druk van de verkoopscijfers) tegenwoordig grandioos mis. De laatste die enigszins origineel uit de hoek kwam was Janet Jackson met haar nipple-slip die ervoor zorgde dat geen enkele live-uitzending in Amerika nog echt live kan genoemd worden.
Ik vind het ook niet meer sexy. En ik stel me meteen de vraag: waarom gaan de mannen niet uit de kleren, hup, vleeskleurige onderbroek, en meedoen. Samen heupwiegend het podium op, geile bekken trekkend. Ik vraag me af hoeveel hypocrisie dan plots naar boven zou komen. Hoeveel (sowieso) ongepast homofobe opmerkingen er door de ether zouden vliegen. Hoeveel mannen zich in hun mannelijkheid aangetast zouden voelen. Hoeveel vrouwen zouden meepraten met hun kerel. Hoe lang Robin nog platen zou verkopen. Hoeveel steun hij nog zou krijgen van Pharell - altijd krom - Williams*.
Ik kom de laatste weken (via E.) wat meer in contact met genuanceerde feministische standpunten, en ik blijf bevestigd in mijn mening dat iedereen moet kunnen doen wat hij/zij wil, en dat het daar net over gaat. Geen moeten/mogen maar enkel willen en de vrijheid krijgen (vrijheid heb je per definitie al, maar iemand kan ze afgenomen hebben, dus in dat geval kan je spreken over krijgen).
Het is echter schrijnend om te zien hoeveel van vrouwen op dat vlak verwacht wordt en hoe weinig van mannen - en hoe de trend echt wrang begint aan te voelen. Ik vraag me af hoe lang tv kijkend Amerika (en Europa) dit nog voldoende interessant gaat vinden. Wanneer gaan ze schreeuwen om live seks? Of om bloed. Wanneer zullen mensen erop afstompen (is al langzaam aan het gebeuren). Of zal deze trend terug afnemen en gaan we terug naar stijlvol gekleden mannen en vrouwen die verketterd worden wanneer ze 2 centimeter teveel been laten zien?
Ik denk niet dat dit snel zal gebeuren want blijkbaar is de volgende stelling nog steeds waar: seks verkoopt. Helaas ligt de tijd van subtiele verwijzingen achter ons en moét het er nu altijd te dik op liggen.
Geil zijn de armen van geest die niet meer dan namaakseks zien/horen/willen omdat ze zelf ongelukkig zijn in deze maatschappij die gebaseerd is op fake maar niet het vermogen hebben naar binnen te kijken in deze steeds sneller zotdraaiende wereld.
Mijn oplossing: niet kopen - niet naar kijken - geen aandacht geven - zelfs geen mening over vormen als het enigszins kan (goed bezig Simon, al heb ik weinig waardeoordeel uitgesproken over de 'performing' artists, mijn honende woorden zijn eerder gericht aan de consument).
*Pharell heeft al bewezen dat hij iets kan. Jammer dat hij de laatste jaren maar 2 woorden meer moet opnemen om gevierd en bejubeld te worden. Maar dat is - alweer - een trend die we bij nog artiesten zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten