In dit artikel weerlegt Caroline Copers de steun van de vakbonden aan het het asociale beleid van de regering.
Ze heeft duidelijk geen idee dat er weinig instellingen zijn waar het dagelijks bestuur zo asociaal is als bij de socialistische vakbond.
Men versterkt de hogere rangen met oogklepdenkers en iedere medewerker of militant met een genuanceerde (hedendaagse) visie, al wie de achterhaald ideologische werkwijzen in vraag stelt (ten voordele van het sociale beleid maar ten nadele van de goudpot) wordt aan de kant geschoven.
We hebben een ernstige tegenbeweging nodig tegen de rechtser wordende samenleving en geen massa rode brulapen die hersenloos hun leiders volgen (en enkel op straat komen als ze hun treinticket niet zelf moeten betalen en stakersvergoeding plus 10 euro lunchvergoeding krijgen).
Vakbonden zijn nodig, maar het zou efficiënter zijn voor de onderhandelingen dat er een nieuwe instantie in het leven wordt geroepen die het sociale vangnet beschermt zonder er zelf afhankelijk van te zijn.
De vakbonden hebben immers een zeer dubieuze rol. Ze zitten bv. in het dagelijks bestuur van VDAB, nemen een stuk van de 'tenders' over van VDAB waardoor ze afhankelijk zijn van hen voor inkomsten en bovendien ontvangen ze vaak onterecht of veel te hoge Europese, Belgische, Vlaamse en lokale subsidies voor de dagelijkse werking via een complexe VZW structuur. Ze fungeren als uitbetalingsinstelling waardoor inkomsten via lidgeld sowieso verzekerd zijn en hebben een interne structuur die gebaseerd is op het 'verdeel en heers' principe in plaats van een solidaire basis, waardoor het geld ongelijk verdeeld is over de sectoren en de werkingen die met werkloosheid bezig zijn, enz...
Ze moesten zich schamen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten